ഞാൻ ആ ദിവസം ഉറങ്ങിയാതെ ഇല്ല.. രാവിലെ കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിൽകുമ്പോൾ, എൻറെ കണ്ണുകളിൽ ചുവന്ന രകത്കുഴലുകൾ തടിച്ചത് കാണാം, കണ്ണിനു ചുറ്റും കറുത്ത പാട് വന്നിരിക്കുന്നു.
തല വേദനിക്കുന്നുണ്ട്... ഒരു ബക്കറ്റ് വെള്ളം കോരി ഒഴിച്ചപ്പഴാണ് എനിക്കൊരു ആശ്വാസം കിട്ടിയത്.. ഇന്നലെ ഒന്നും കഴിക്കാത്തതിനാൽ നല്ല വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നു..
രാവിലെ മെസ്സിൽ പോവാതെ ആദ്യം പോയത് ദീപ്തിയുടെ അടുത്തേക്കായിരു
ന്നു..
അവൾ എന്നും കോളേജിലെ അമ്പലത്തിൽ(കോവിൽ) പോകാറുണ്ട്..
അവിടെ വച്ച് അവളോട് സംസാരിക്കാം എന്ന് മനസ്സില് ഉറപ്പിച്ചു...
പ്രതീക്ഷ്ച്ചത് പോലെ തന്നെ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു...
ഞാൻ കോവിലിന്റെ മുന്നില് തന്നെ അവളെ കാണാൻ കാത്ത് നിന്നു...
അവൾ ആ സമയം അമ്പലത്തെ വലം വച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാ
യിരുന്നു.. ഓരോ ചുറ്റിലും അവൾ എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായ
ിരുന്നു.
അവളുടെ മുഖത്ത് പതിവ് കാണാത്തത്തിൽ അധികം ഗൌരവം കാണാം, ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണടകൾ മൂകിൻ തുമ്പത്ത് വന്നു നിൽക്കുന്നു...
അവളുടെ വലം വെക്കൽ കഴിഞ്ഞ ഉടനെ കയ്യിൽ പ്രസാതവും വാങ്ങി ഇറങ്ങി വന്നു...
നേരെ എൻറെ അടുത്തേക്കാണു വന്നത്..
ഞാൻ തല കുനിച്ചു നിന്നു, ഒന്നും മിണ്ടാതെ!!...
അവൾ: എന്ത് കൊലടാ ഇത്... ഇപ്പൊ അറിയുന്നോ വിഷമം..?
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല !!!,
അവൾ : ദേ , ഇങ്ങോട്ട് നോക്ക്, നീയന്താ വല്ല കല്യാണ പെണ്ണ് ആണോ ?
പിന്നെയും ഞാൻ മിണ്ടിയില്ല !!! ..
അവൾ: എന്താ മിണ്ടാത്തെ , മിണ്ടണ്ടങ്കിൽ വേണ്ടാ, ഞാൻ പോവാ ...
അവൾ അത്രേം പറഞ്ഞു ഹൊസ്റ്റലിലൊട്ട് നടന്നു.
ഞാൻ: പോവുന്നെങ്കിൽ എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ചിട്ടു പോ !!, എനിക്ക് കുറച്ചു ദേഷ്യം വന്നു..
അവൾ: എന്താടാ നിനക്ക് ഇത്ര തണ്ട്?, ഏ
ഞാൻ: അല്ല !, ഞാനാണോ , തറ്റു കാരാൻ അതോ നിങ്ങളോ .. എന്താ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ!!?.
അവൾ: അത് ആദ്യം ചിന്തിക്കണമായിരുന്നു..
ഞാൻ: ഞാൻ എന്താ ചെയ്തെ ഇങ്ങനെ ഇട്ട് സിക്ഷിക്കാൻ.. ഇയാളോട് ഞാൻ എന്തങ്കിലും തറ്റ് ചെയ്തെ ?
അവൾ: എന്നോട് മാത്രമല്ലല്ലോ .. എല്ലാരോടും അല്ലെ ചെയ്തത് ....അവൾ കുറച്ചു ഉറക്കെ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.. "ഞങ്ങൾ നിന്നോട് ഒരു ദിവസം സംസാരിക്കാതെ നടന്നപ്പോ നിനക്കെ എങ്ങിനെ ഉണ്ടായിരുന്നു ഫീൽ ... "
അപ്പോ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കിക്കേ !!!, ഇയാള് രണ്ടു ദിവസമായി ഞങ്ങളോട് മിണ്ടിയിട്ടില്ലല്ലോ... ആ തമിഴന്മാരെ കെട്ടിപിടിച്ചു അവിടെ കിടന്നോ ... പിന്നെ ഒരു കലൈവാണി.. അപ്പൊ എനിക്കെത്ര, അല്ല , ഞങ്ങൾക്ക് എത്ര ഫീൽ ആയിക്കാണും, ...
അത്രേം പറഞ്ഞു അവൾ ഹൊസ്റ്റലിലോട്ട് നടന്നു..
അവൾ പോകുന്നിടക്ക്" ക്ലാസിലൊട്ട് വാ കാണിച്ചു തരാം" എന്ന് പറഞ്ഞു.
എൻറെ മറുപടിക്ക് അവൾ കേൾക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ നടന്നു പോയി.
ഇപ്പഴാണ് എനിക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടിയത്.
അവളുടെ സംസാരിച്ച ഉടനെ തന്നെ മനസ്സിൽ ഒരു തണുത്ത ഒരു ഫീൽ ആയിരുന്നു... ആ തണുത്ത ഫീലിൽ വിശപ്പ് ഇരട്ടിയായ് അനുഭവപട്ടു. മെസ്സിലോട്ട് ഇനി ഒരു അരകിലോമീടരോളം നടക്കണം.
ആദ്യം എന്തങ്കിലും കഴിക്കണം
പ്രശനം എന്താണ് എന്ന് മനസ്സിലായി, ഇനി ഇവന്മാരോട് മിണ്ടാൻ ഒരു ഇന്റ്രോ കിട്ടണം. എന്റെ ബാകത്താണ് തറ്റ് എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ, അവരോടു സോറി ചോദിക്കണം എന്നായി..
ഇനി ഇപ്പൊ എങ്ങിനെ സോറി ചോദിക്കും എന്നായി ചിന്ത ..
ഒരു ചിന്തയുമില്ല ഡയറക്റ്റ് ആയി പറയാം അലാതെ വേറെ വഴി ഒന്നും ഇല്ല..
ആ ഒന്പത് മലയാളികളെയും കാത്ത് കോളേജ് വരാന്തയിൽ നിന്നു , ഇടയ്ക്കിടെ ആ കലൈവാണിയും പ്രകാശും ഒരു ഗുഡ് മോർനിങ്ങ് പറഞ്ഞു അകന്നു..
ആ ഒന്പത് മലയാളികൾ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു വരന്തയിൽ നടന്നു വന്നത്, ഒരാൾ എന്നെ കണ്ടതും ചിരി താങ്ങാതെ ചിരി മറച്ചു പിടിച്ചു, ഒരുത്തൻ വന വഴിയെ , പതോം എന്റ പുരനടിയിൽ ഒരു അടി തന്നു, ചളിം .. ഒരു നിമിഷം ഞാൻ സ്വർകം കണ്ടു പോയി... ഞട്ടല്ലിൽ ഒരു പുളയുന്ന വേദന അനുഭവപ്പട്ടു.. എന്റെ നടു നിവർന്ന് പോയി...
കൂടെ ദീപ്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു..
എന്നിട്ട് ഒരു ഊള ഭാഷയിൽ അവന്മാര് പറഞ്ഞു, ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ മോനെ എന്താണ് ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് !!!
ആ ചിരിയില് ഞാന് സോറി പറയാന് മറന്നു പോയി, ഇന്നാലും ഇങ്ങള് ഇങ്ങനെ ചയൂന്നു ഞാന് വിചാരിച്ചില്ല.. കുറെ പട്ടിചികളും , പിന്നെ കുറെ നയക്കളും, എന്റെ അമ്മോ പുറത്ത് കിട്ടിയ അടിയുടെ വേദന ഇത് വരെ
മാറിയിട്ടില്ല... പക്ഷെ ആ ചിരിയിലും ഞാന് ഒരു മൌനം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു..ആത് ദീതിയുടെ മൌനം മായിരുന്നു...
ആ എട്ടു മലയാളികളില് ഒരുത്തന്, അവളോട് ..
അവന് : ഐ എന്താപ്പത്, ഇയ്യാളാ എല്ലാ പ്ലാനിങ്ങും, ഇതിപ്പോ അകെ പോല്ലാപ്പായാലോ ഭാകവാനെ..
ഞാന് അവളോട് അപ്പോ തന്നെ സോറി പറഞ്ഞു...
അവള്: ഒരു ഓടുകത്തെ ഒരു സോറി ,, തൂറി .. ച്ചീ ..
ഞാന്: പിന്നെ എന്താ വേണ്ടേ ? ..
അവള്: എനിക്ക് ചോക്ലേറ്റ് മേടിച്ചു താ , ഇന്നാലെ മിണ്ടോള്ളൂ ..
ഒരു ഇളം ചിരി അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു..
ഒരുത്തന്: അപ്പൊ വൈകീട്ടന്താ പരിപാടി..
വേറെ ഒരുത്തന്: റയാന്റെ വക പാര്ടി...
അവസാനം ആ കാര്യം പാര്ടിയിലും ഒരു ചോക്ലേറ്റിലും അവസാനിച്ചു.. പക്ഷെ വേറെ ഒരു മാറാപ്പ് മുതകത്തിരിപ്പുണ
്ട്.. function
കാര്യങ്ങള് ഞാന് എല്ലാം ആ ഒന്പതു പേരോട് പറഞ്ഞു..
എന്നെ സഹായിക്കാന് അവരും കൂടെ വരാം എന്ന് ഏറ്റു..
അങ്ങിനെ ഞാനും ദീപ്തിയും ആ എട്ടു മലയാളികളും കളത്തില് ഇറങ്ങി.. അവര്ക്ക് വേണ്ട പെര്മിഷന് , കലൈവാണിയെകൊണ്ട് പ്രിന്സിപലിന്റെ കയ്യില് നിന്നും വാങ്ങിച്ചു..
ഇപ്പൊ എനിക്ക് സമാധാനമായി.. ഫക്ഷന് നടത്താന് ഈ ഒന്പതു പേര് മതി എനിക്ക്...
കാരണം, അവര് എനിക്ക് അവരുടെ ജീവന് പോലും തരും...
ഞാനും പിന്നെ ആ ഒന്പതു മലയാലികളും .. പിന്നെ ആദ്യം ഞങ്ങളുടെ കമ്മറ്റിയില് ഉണ്ടായിരുന്ന മറ്റു അംഗങ്ങളും , കോളേജ് തിയ്യറ്ററില് ഒത്ത് കൂടി..
ഞാന് ആ ഒന്പതു മലയാളികളെ അവര്ക്ക് പരിജയ പടുത്തി കൊടുത്ത്...
പിന്നെ ഇപ്പൊ ഉണ്ടാക്കിയ പ്ലാനിങ്ങും അവര്ക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്ത്..
ആ ഒന്പതു പേര് ഓരോ ടീമിലും അവരുടെ ഇഷ്ടങ്ങള് അനുസരിച്ച് തിരഞ്ഞടുത്തു ..
എന്റെ പേടിയും ഭയവും കുറഞ്ഞു തുടങ്ങി, കാരണം, എനിക്കിപ്പോള് രണ്ടു സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സപ്പോര്ട്ട് ഉണ്ട്..
തമിഴന് , മലയാളി എന്ന വിത്യാസമില്ലാതെ ഓരോ കാര്യങ്ങളും ഭംഗിയായി പോയികൊണ്ടിരിക്കുന്നു...
ഇനി ഒരു നാള് മാത്രമേ ബാകി ഒള്ളൂ ആ ഫക്ഷന് നടക്കാന്.. ആ സമയമാണ് ദീപ്തിയുടെ മനസ്സില് ഒരാശയം ഉദിച്ചത്.. ആദ്യം ഫക്ഷന് ഒരു പേര് വക്കാം ... പിന്നെ അതിനൊരു ലോഗോ റഡി ആക്കാം..
ഇക്കാര്യങ്ങള് പ്രിന്സിപളിനോട് സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിനും ഇഷ്ടപട്ടു..
ആശയങ്ങള് ഒരു പാട് വരാന് തുടങ്ങി എല്ലാ ഓരോന്നായി പ്രാവര്ത്തിക മാക്കി ..
പക്ഷെ അവസാന ഘട്ട സമയത്ത് ആയിരുന്നു ആ പ്രശ്നത്തിന്റെ തുടക്കം...
ഞങ്ങളുടെ മീറ്റിംഗ് നടക്കുന്നിടത്തെക്ക്
ഒരു കൂട്ടം ഫൈനല് ഇയര് കുട്ടികള് , കുറച്ചു തടിമാടന്മാര് , താടി വെച്ച കുറെ ചേട്ടന്മാര് കയറി വന്നത്